Vaak krijgen vrouwen die een miskraam doormaken uitspraken te horen, vaak goedbedoeld, maar die juist erg pijnlijk en kwetsend overkomen.
- “Je bent nog jong, dus je kunt het opnieuw proberen.”
Deze opmerking doet het verlies van het huidige kindje tekort. Ze wilde dit kindje, niet per se meteen een ander. - “Je hebt al kinderen, wees daar blij mee.”
Alsof het hebben van andere kinderen het verlies minder erg maakt. Elk verlies is uniek en doet pijn, ongeacht het aantal kinderen dat iemand al heeft. - “Het was toch nog geen echt kindje.”
Dit ontkent het verdriet en het rouwproces. Voor veel vrouwen voelde het vanaf het begin al als hun baby. - “Er zal vast iets mis geweest zijn met het kindje.”
Het is pijnlijk om te horen dat je kindje niet ‘goed’ zou zijn geweest, ook al was het medisch misschien zo. - “Over een paar dagen voel je je wel weer beter.”
Rouwen kost tijd. Je weet niet hoe lang iemand erover doet om het verdriet te verwerken. - “Wees dankbaar voor wat je wél hebt.”
Dankbaarheid en verdriet kunnen prima naast elkaar bestaan; het zijn geen concurrerende gevoelens. - “Het was tenminste nog vroeg in de zwangerschap.”
Alsof een vroege miskraam minder verdrietig zou zijn dan een latere. Het verlies blijft even groot. - “Alles gebeurt met een reden.”
Dit klinkt afstandelijk en zinloos als troost; het kan juist tot meer frustratie en verdriet leiden. - “Je weet nu tenminste dat je zwanger kunt raken.”
Het zwanger raken zegt niets over het verdriet van het verlies; het kan zelfs extra pijnlijk zijn voor vrouwen met vruchtbaarheidsproblemen. - “Heb je misschien iets gedaan waardoor het is misgegaan?”
Zelfverwijt is al vaak aanwezig na een miskraam. Dit soort vragen versterken het gevoel van schuld, terwijl het meestal buiten iemands controle valt.
Alsof het verlies, verdriet en pijn van een miskraam onbelangrijk is en het er niet mag zijn.
Zij hoeft haar pijn en verdriet niet te minimaliseren. Dit is wat zij voelt. Deze opmerkingen raken vaak een gevoelige snaar, hoe goed bedoeld ze soms ook zijn. Het beste dat je kunt doen is luisteren, er zijn, en het verdriet erkennen zonder oordelen of oplossingen te bieden.
Zijn er dingen geweest die jij het liefst niet had willen horen?
0 reacties